زمینه و هدف انتخاب محل مناسب دفن یک مساله مهم و ضروری در مدیریت زباله و به خصوص در مناطق در حال توسعه است. با توجه به این که دفن در لندفیل یک راه حل رایج برای دفع نهایی زباله های شهری در ایران است، لذا، این پژوهش با هدف مقایسه فرآیند تصمیم گیری چندمعیاره (AHP) و تکنیک تاپسیس (Topsis) برای مکان یابی مناسب ترین محل دفن پسماند جامد در شهرستان سنقر انجام یافت. مواد و روش ها مکان یابی محل مناسب دفن زباله با استفاده از نسخه 10. 2 نرم افزار ArcGIS انجام یافت. بدین منظور لایه های اطلاعاتی شیب، زمین شناسی، هیدرولوژی، گسل، آبراهه ها، فاصله از راه های مواصلاتی (جاده ها و راه آهن)، مناطق حفاظت شده، مناطق جمعیتی، منابع آب زیرزمینی و مراکز شهری و کاربری اراضی مورد استفاده قرار گرفت و وزن دهی به هر کدام از معیارها و زیرمعیارها توسط فرآیند AHP و تلفیق نقشه های حاصل از GIS و تکنیک TOPSIS انجام یافت یافته ها نتایج نشان داد که %2/4 و %33 از وسعت منطقه مورد مطالعه به ترتیب از ویژگی های بسیار مناسب (مناطق 4، 5 و 6) و مناسب (منطقه 1 و تا حدودی مناطق 2 و 3) برای دفن زباله های شهری برخوردار بوده است. از طرفی، %8/17 و %45 وسعت منطقه مورد مطالعه نیز به ترتیب برای دفن زباله های شهری نامناسب (قابلیت بسیار ضعیف) و غیر قابل کاربرد بودند. نتیجه گیری با توجه به ویژگی های فرآیند AHP از جمله سهولت نسبی بررسی معیارهای چندگانه، سهولت درک و بررسی موثر معیارهای کمی و کیفی در مکان یابی محل دفن، می توان از این فرآیند به عنوان روشی کارآمد برای اولویت بندی انتخاب محل های جایگزین دفن زباله استفاده کرد.

در این تحقیق، هدف اصلی ارائه مدل بومی سازی مدیریت استراتژیک پایداری در صنایع ایران با استفاده از ترکیب تکنیک های تصمیم گیری چندمعیاره بوده است. با توجه به اهمیت پایدار بودن عملکرد سازمان ها در دنیای رقابتی امروز، این تحقیق به تحلیل و ارزیابی وضعیت موجود صنایع ایران در زمینه مدیریت استراتژیک پایداری پرداخته است. داده های به دست آمده از مصاحبه ها و نظرسنجی ها نشان می دهد که عوامل مختلفی همچون تغییرات اقتصادی، فناوری، و تغییرات اجتماعی می توانند بر استراتژی های پایداری تاثیرگذار باشند. تکنیک های تصمیم گیری چندمعیاره به ویژه در انتخاب گزینه های استراتژیک و ارزیابی آن ها مورد استفاده قرار گرفته اند. نتایج نشان می دهد که بومی سازی این مدل ها برای صنایع ایران ضروری است و مدل پیشنهادی می تواند به صنایع کشور در جهت بهبود عملکرد و انطباق با نیازهای پایداری کمک شایانی کند. این تحقیق نشان دهنده اهمیت توجه به فرآیندهای تصمیم گیری استراتژیک در راستای دستیابی به توسعه پایدار در صنایع ایران است.

امروزه، تعیین و شناسایی سطوح توسعه یافتگی اصلی مهم در تدوین سیاست ها و برنامه های توسعه محسوب می شود و نتایج آن به عنوان راهنمایی سودمند توسط سیاست گذاران و برنامه ریزان در جهت شناسایی محرو م ترین و توسعه یافته ترین مناطق استفاده می گردد. در راستای این مهم، ارزیابی سطوح توسعه یافتگی بخش های استان گیلان لازم و ضروری به نظر می رسد. روش تحقیق توصیفی-تحلیلی و جامعه آماری همه بخش های استان گیلان (43 بخش) است که براساس 298 متغیر و 93 شاخص در پنج گروه شاخص ترکیبی (محیطی-اکولوژیک، اجتماعی-فرهنگی، اقتصادی، نهادی، و کالبدی) رتبه بندی شده اند. شاخص های مورد مطالعه با استفاده از آخرین داده های موجود سرشماری نفوس و مسکن سال 1390 استان گیلان جمع آوری، با روش تقسیم بر میانگین استاندارد، با بهره گیری از مدل مولفه اصلی هم وزن، و سپس با استفاده از روش های تاکسنومی عددی، تحلیل خوشه ای، تحلیل سلسله مراتبی، تاپسیس، موریس، و تحلیل شبکه رتبه بندی شده اند و با تحلیل نتایج بخش های استان در پنج گروه توسعه یافتگی بالا (10 بخش)، توسعه یافتگی متوسط (7 بخش)، گذار به توسعه یافتگی (8 بخش)، محروم (9 بخش)، و محرومیت شدید (9 بخش) سطح بندی شده اند و جایگاه هر یک از بخش ها در سطوح توسعه با بهره گیری از سیستم اطلاعات جغرافیایی مشخص شده است. درنهایت، با مقایسه سطوح توسعه یافتگی در سال های 1385 و 1390 نشان داده شده است در طی این دوره پنج ساله از تعداد بخش های موجود در سطوح محرومیت شدید و محروم کاسته و به تعداد بخش های موجود در سطح بالای توسعه یافتگی افزوده شده است.

هدف مقاله حاضر، شناسایی و رتبه بندی عوامل موثر بر حضور بازیگران نوظهور در بازارهای مالی ایران است. در بحران مالی ایجاد شده از سال 1396، افراد عام در کناربازیگران سه گانه (دولت، بانک مرکزی ودلالان) به عنوان چهارمین بازیگر، به بازار های مالی وارد شده و بیشترین تاثیر را در ایجاد التهاب و گسترش محیطی آن داشته اند. در این مقاله با استفاده از نظرات تعداد 85 نفر از خبرگان اقتصادی و پیاده سازی تحلیل عاملی اکتشافی، پارامترهای موثر بر حضور بازیگران نوظهور در چهار معیار"قوانین و مقررات"، "عوامل روانی"، " عملکرد و واکنش بازار"و "آگاهی های مالی" دسته بندی گردیده است. در این مطالعه با استفاده از طیف مقایسات زوجی با بهره مندی از نظرات 15 نفر از خبرگان و با پیاده سازی فرایند هایDANP و VIKOR، مشخص شده است که معیارهای «عوامل روانی»، «عملکرد و واکنش بازار»، «قوانین و مقررات» و«آگاهی های مالی» به ترتیب در حضور بازیگران نوظهور بازارهای مالی تاثیرگذار می باشند. به عبارت دیگر، عوامل روانی ناشی از اطلاعات غیر واقعی برای رشد تقاضای کاذب و همچنین شوک های انقباضی و انبساطی بازار، بیش از هر پارامتری در ورود لجام گسیخته بازیگران چهارم به بازار های مالی اثرگذار بوده است.

کی از تصمیمات کلیدی در سازمان ها، انتخاب تامین کننده می باشد. معمولا فهرستی از تامین کنندگان شناسایی شده برمبنای مجموعه ای از شاخص ها، ارزیابی می شوند، که این موضوع نشان از یک مسئله تصمیم گیری چندمعیاره است. روش های متعدد و شاخص های چندگانه ای برای ارزیابی تامین کنندگان وجود دارد. ماهیت چنین تصمیم گیری هایی در شرایط عدم اطمینان پیچیده است. هدف این پژوهش ارائه روشی برای ارزیابی تامین کنندگان در شرایط عدم اطمینان است. در این تحقیق شاخص های ارزیابی از ماتریس بالقوه تامین کنندگان استخراج و پس از تعیین اهمیت شاخص ها با استفاده از روش بهترین-بدترین، درجه عدم اطمینان با تحلیل رابطه ای خاکستری محاسبه و در نهایت برای رتبه بندی تامین کنندگان از روش دمپستر شافر استفاده شده است. داده های تحقیق از خبرگان صنعت سخت افزار، که از دانش و سابقه کافی در حوزه خرید و تدارکات برخوردار بوده، جمع آوری شده است. یک مطالعه موردی واقعی برای نشان دادن رویکرد ترکیبی پیشنهاد داده شده برای انتخاب تامین کننده ارائه شده است. در بعد توانمندی، شاخص های کیفیت و ظرفیت انبار و در بعد تمایل، شاخص های تمایل به نشر اطلاعات وتوافق متقابل به ترتیب مهمترین و کم اهمیت ترین شاخص می باشند. در نهایت رتبه بندی تامین کنندگان در شرایط عدم اطمینان انجام شد. در یافته های تحقیق شاخص های ارائه شده عمومی بوده و می تواند در صنایع و شرایط مختلف مورد استفاده قرار گیرد. همچنین از تحلیل رابطه ای خاکستری جهت محاسبات عدم اطمینان استفاده شده است.

شدت رقابت، بسیاری از صنایع و به ویژه صنعت گردشگری را ناگزیر به پذیرش پارادایم جدید بازاریابی، یعنی بازاریابی رابطه مند نموده است. در این محیط متلاطم، صنایع گردشگری مجبورند شیوه واکنش خود به بازار را تغییر دهند؛ لذا دور از انتظار نخواهد بود که هنگام اجرای برنامه های بازاریابی رابطه مند، موانع متعددی بر سر راه اجرای آن قرار گیرد. بنابراین تحقیق حاضر، به بررسی و شناسایی موانع اجرای بازاریابی رابطه مند در صنعت گردشگری می پردازد و میزان اهمیت هر یک از این موانع را مشخص می نماید. این پژوهش از حیث هدف، کاربردی است و برای جمع آوری اطلاعات از مصاحبه با خبرگان و پرسشنامه استفاده نموده است. نتایج حاصل از بررسی مبانی نظری، پنج عامل فردی، سازمانی، مدیریتی، انگیزشی و ساختاری را به عنوان موانع اصلی بازاریابی رابطه مند معرفی کرده است. پس از شناسایی عوامل، با استفاده از تکنیک تاپسیس فازی و بر اساس نظرات اخذ شده از خبرگان صنعت گردشگری استان یزد، موانع مذکور رتبه بندی گردید. نتایج به دست آمده نشان می دهد موانع انگیزشی دارای بیشترین اهمیت محسوب می شود و موانع سازمانی، فردی، ساختاری و مدیریتی در رتبه های بعدی قرار دارند. در نهایت مولفه های مربوط به هر یک از موانع مذکور نیز رتبه بندی گردیدند.

همزمان با توسعه مباحث پایداری، تلفیق جنبه های اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی برای انجام فرایند تصمیم ضروری به نظر می رسد. این مقاله با تجمیع جنبه های مختلف پایداری و استفاده از تکنیک تصمیم گیری چندمعیاره (فرایند تحلیل سلسله مراتبی) به سنجش و مقایسه سطح پایداری محصولات زراعی در مقیاس مزرعه ای پرداخته است. داده های مورد نیاز از طریق تکمیل 140 پرسش نامه و مصاحبه رو در رو با کشاورزان شرق حوضه رودخانه زاینده رود برای چهار محصول یونجه، گندم، جو و ذرت علوفه ای در سال زراعی 1390-1391 جمع آوری شد. نتایج نشان داد که یونجه با وزن نهایی 0.287 پایدارترین محصول است و جو، گندم و ذرت علوفه ای به ترتیب با وزن نهایی 0.266، 0.235 و 0.212 در رتبه های بعدی پایداری قرار دارند. همچنین، بر اساس معیار زیست محیطی، جو با نمره 0.352 پایدارترین محصول بود. در رتبه بندی محصولات بر اساس معیارهای اجتماعی و اقتصادی به ترتیب یونجه با وزن 0.274 و 0.500 دارای بالاترین سطح پایداری بود. با توجه به افزایش رقابت کاربری آب در حوضه رودخانه زاینده رود و افزایش ارزش آب در بخش کشاورزی با تغییر وزن شاخص آب مصرفی تحلیل حساسیت انجام گرفت. نتایج حاکی از این بود که با افزایش وزن مولفه زیست محیطی تا سطح 0.4 پایداری کلی جو افزایش می یابد. این نتیجه با افزایش فشار بر منابع آب زیرزمینی و به تبع آن شوری آب و خاک و نیاز آبی پایین جو نسبت به سایر محصولات در منطقه سازگار است.